[EN] Anyone who has recently been to a swimming pool will have noticed at least a few men wearing their swimming trunks over their regular underwear. Either are they insecure and don’t want to be seen naked whilst changing, or they feel an insatiable need to show off their expensive underwear. This trend has been bothering me for years. And it’s even worse in fitness centers, where some appear blind to the unsanitary effects of taking a dive in the same clothes they wear during their sweaty workout. Last year, in the time of the traditional and controversial Sinterklaasfeest, I made an umpteenth attempt to put a stop to the phenomenon by writing a poem in the spirit of the upcoming holiday. It backfired. The gym told me I wasn’t welcome there anymore. I got suspended, while the real problem wasn’t dealt with.

Then – to my surprise – the local news got a hold of it. I was interviewed about the events by the newspaper and the radio (see below). That same afternoon I received a call from the manager of the gym, who’d had a day off when I took action. She invited me for a cup of coffee and told me she actually was pleased with the poem and the subsequent fuss. The poem was hung on the door, my suspension lifted.

Now, while most of the storm has died down, the troubles aren’t completely over. It still happens, and I’m still wondering why. Just recently I did a PechaKucha about the issue in former swimming pool Tropicana in Rotterdam, as well as a performance during Over het IJ Festival in Amsterdam. I’m not giving up until dirty underwear in swimming pools is a thing of the past.

[NL] Iedereen die ergens in de afgelopen decennia naar een willekeurig zwembad is gegaan zal het beeld van de reguliere onderbroek onder de zwembroek wel herkennen. Men voelt zich te beschaamd om volledig naakt te gaan in de kleedkamers, of ze willen doodgewoon hun stoere merkonderbroek een podium geven. Al jaren zit dat me dwars. En nog erger is het in de sportschool, waar men blind lijkt voor de onhygiënische gevolgen van een duik in dezelfde onderbroek als waarin ze zojuist flink zwetend hebben zitten sporten. Eind vorig jaar hing ik in mijn sportschool een sinterklaasgedicht erover op, een zoveelste poging de zwemmende mensheid tot bezinning te manen. Ik werd op heterdaad betrapt door een medewerker. Hij kon het niet waarderen. Ik werd geschorst, terwijl het echte probleem niet werd aangepakt.

Maar tot mijn verrassing kregen de regionale media er lucht van – artikelen zijn onderaan de pagina te lezen of te beluisteren. Diezelfde middag nog kreeg ik een telefoontje van de manager van de sportschool, die de bewuste dag vrij had gehad. Ze nodigde me uit voor een bakje koffie, waar ze me vertelde dat ze eigenlijk wel blij was met het gedicht en de hele discussie eromheen, en dat ze hoopte dat men er lering uit zou trekken. Aldus kreeg het gedicht een prominente plek in het gebouw, en werd mijn schorsing opgeheven.

Nu is de storm grotendeels gaan liggen, maar het probleem blijft bestaan. Ik vraag me nog altijd af waarom. In de afgelopen weken heb ik er een Pecha Kucha over gegeven in Tropicana (Rotterdam), en een performance bij Over het IJ Festival (Amsterdam). Ik geef niet op tot vieze onderbroeken in het zwembad verleden tijd zijn.

Fragment Radio 2: https://maartenbel.nl/wp-content/uploads/2019/07/onderbroekenschandaal.mp3